“Oosterse” Tradities

De Oosters-orthodoxe Kerk bestaat uit verschillende autocefale (zelf-besturende) kerken: de vier Patriarchaten van de vroege kerk: Constantinopel, Alexandrië, Antiochië en Jeruzalem; de vier Patriarchaten van meer recente datum: Rusland, Servië, Roemenië en Bulgarije, het Patriarchaat van Georgië en de kerken van Cyprus, Griekenland, Polen, Albanië en de Tsjechische landen en Slowakije. Ook de autonome Kerken van Finland en Estland (met twee jurisdicties) horen hiertoe. De Oosters-orthodoxe ‘diaspora’ bestaat uit kerken in Noord- en Zuid-Amerika, Azië, Australië, West-Europa en Zuidelijk Afrika. In de Verenigde Staten en Japen hebben sommige Orthodoxe kerken autonomie of semi-autonomie verkregen, hoewel deze kerken niet door alle Orthodoxe kerken erkend zijn. Het Sinaï klooster is een autonome monastieke gemeenschap, gelieerd aan het Patriarchaat van Jerusalem, en de Heilige Berg Athos en de semi-autonome kerk van Kreta vallen onder de jurisdictie van het Patriarchaat van Constantinopel.

Bron: https://www.oikoumene.org/church-families/orthodox-churches-eastern

Het St Irenaeus Orthodox Theologisch Instituut

De oprichting van het St Irenaeus Orthodox Theologisch Instituut (kortweg St Irenaeus) op 8 april 2020 luidde een nieuw hoofdstuk in van de prille geschiedenis van de Orthodoxe theologie op universitair niveau in Nederland. St Irenaeus is de opvolger van het Amsterdams Centrum voor Orthodoxe Theologie (ACOT). Het instituut valt onder het gezag van de Orthodoxe Zendende Instantie, het orgaan dat de ongeveer kwart miljoen mensen met een Orthodoxe achtergrond in Nederland vertegenwoordigt.